Ja,nu komt alles snel dichterbij..
We hebben de container gisteren volgestouwd met spullen voor het resort en voor ons toekomstige huis.
De regen en kou hiero,zorgt voor een zoektocht naar warme kleren.Tjessis..Alles is onderop een of andere koffer ingepakt.Weeer uitladen die hap!!
In ieder geval is de container nu op weg naar Indo-land.Ik ben de laatse week voor vertrek veel bezig geweest met onderzoek naar mijn pa's familie.
Mijn roots,zogezegd.Blijk ik toch nog erg veel familie te hebben,allemaal indo's!!Wel leuk dat een achteroom(hoe zeg je dat nou?) in Maleisie woont en rond de tijd dat wij in Bandung zijn,daar op vakantie komt met zijn vrouw.
We hebben afgesproken dat we elkaar treffen.
Waarschijnlijk heeft hij ook wat antwoorden over mij oma,misschien was mijn nederlandse knil militair opa,niet de echte vader van mijn vader.
Zelfs grote kans dat ik half nederlands 1/4 indisch en 1/4 japans ben....
Ik ben een smeltkroes van culturen!!Daarom voel ik me gevangen hier in dit snel veroordelende plaatsje!!Waarschijnlijk ga ik het graf en het huis van mjn overgrootvader in Malang bezoeken.
Going back to my roots...
Het leven van een Nederlands gezin met vier opgroeiende kinderen in het verre Oosten...en in Nederland.
zondag 29 augustus 2010
zaterdag 28 augustus 2010
Nog 5 dagen.
Het is zo spannend...Eindelijk kunnen we aftellen.
Over een paar dgen,5 om precies te zijn,vertrekken we met ons zessen.
Weliswaar gaan we niet voor de 1e keer naar Indo-land,zo noemt mijn oudste zoon Indonesie,maar deze keer leunen we niet zoveel op andere mensen die ons willen"helpen".Dat helpen heeft in het verleden nogal es fout uitgepakt.
We zijn door schade en schande wijs geworden,dat niet elke helpende hand goedbedoeld is....
Maar goed,wij doorgewinterde Indonesie-reizigers gaan er wonen,om onze eigen droom,ons eigen resort,uit te breiden.
Echt,echt.De meeste mensen snappen niet dat wij met 4 kindjes dit allemaal gaan doen.Stapelgek zijn we,volgens hun dan.
Wij passen in geen cliche hokje,dat schept jalouzie,onbegrip en zo-ve-eel geroddel..Zou dat alleen in dit kneuterig limbo stadje zijn?
We zijn al een tijdje aan de weg aan het timmeren,nu gaan we goed voorbereid,weer op avontuur.Onze kids vinden het net zo leuk als ons.
Ze zijn al vaker mee op reis geweest naar het Verre Oosten.Al net zo avontuurlijk als hun ouders..
Wat een geluk met zo'n positieve lieverds te kunnen gaan!!!
Over een paar dgen,5 om precies te zijn,vertrekken we met ons zessen.
Weliswaar gaan we niet voor de 1e keer naar Indo-land,zo noemt mijn oudste zoon Indonesie,maar deze keer leunen we niet zoveel op andere mensen die ons willen"helpen".Dat helpen heeft in het verleden nogal es fout uitgepakt.
We zijn door schade en schande wijs geworden,dat niet elke helpende hand goedbedoeld is....
Maar goed,wij doorgewinterde Indonesie-reizigers gaan er wonen,om onze eigen droom,ons eigen resort,uit te breiden.
Echt,echt.De meeste mensen snappen niet dat wij met 4 kindjes dit allemaal gaan doen.Stapelgek zijn we,volgens hun dan.
Wij passen in geen cliche hokje,dat schept jalouzie,onbegrip en zo-ve-eel geroddel..Zou dat alleen in dit kneuterig limbo stadje zijn?
We zijn al een tijdje aan de weg aan het timmeren,nu gaan we goed voorbereid,weer op avontuur.Onze kids vinden het net zo leuk als ons.
Ze zijn al vaker mee op reis geweest naar het Verre Oosten.Al net zo avontuurlijk als hun ouders..
Wat een geluk met zo'n positieve lieverds te kunnen gaan!!!
Abonneren op:
Reacties (Atom)
