boeken

In Indonesië mis je echt een bibliotheek.De enigste manier waarop ik wel es een nederlands boek wist te bemachtigen,was bij hotels,of in Bali tweedehands kopen tegen best wel hoge prijzen,voor indonesische maatstaven dan.Je had dan zo'n klein winkelstalletje waar tig boeken stonden.Allemaal opgehaald bij hotels.De verkoopsters wisten vaak het verschil niet tussen de verschillende talen.Meestal ging ik vriendelijk maar beslist zelf maar zoeken tussen de stapels Konsaliks,bouqetreeks,travel guides en dit alles in het Duits,engels,Deens,Frans en noem maar op.
Meestal vond ik wel iets maar zelfs tweedehands boeken kopen in Nederland is goedkoper.

In Bogor is geen bibliotheek te bekennen.Het blijkt dat de reden het jatten van de boeken is,er komt er geen een terug.Eenmaal uitgeleend,foetsie...
Wel op scholen,maar mondjesmaat. Het probleem van verdwijnende boeken speelt ook hier een grote rol,verder heb ik niks kunnen vinden.Ook niet voor de plaatselijke bevolking en al zeker niet voor Europeanen.

Wat zijn we toch verwend in Nederland. Met een supermoderne bieb waar alles bijna automatisch gaat. Eenmaal een biebpasje op zak,en je mag binnentreden in een hotelsuite vol boeken,waar uitnodigende leestafels met sfeervolle schemerlampen je verleiden om een hele middag relaxed te lezen.Er is zelfs koffie..Soms is alles oneerlijk verdeeld..

chickie

Een cultuurschok voor jongeren makkelijker te verhapstukken als voor vijfendertigplussers denk ik.
Mijn spruitje van twaalf hupst een nieuwe brugklas binnen.Vanuit het beschermde Indonesische klasje naar een werelds randstad leslokaal..
Mamma gaat wel mee de eerste dag,effe brengen,effe kijken,effe niet los kunnen laten..Maar het moet toch en ze redt zich wel.Nu kunnen alle onduidelijkheden in het nederlands opgelost worden,dat is een stuk makkelijker.Maar er zitten ook veel jongens op die school en die zijn ook werelds,mijn meissie is opeens een "chick"...Ik denk ..dat ik toch even...... een omweg maak, straks, met boodschappen doen,even erlangs lopen, even checken,mijn chickie....

ambassade

Een ambassade is een instelling die je altijd als back up hebt.het is een veilig achtergrond gevoel.In tijd van nood kun je een beroep op hun doen.

Alleen in de praktijk heb ik ondervonden dat,als je ver van hun af zit,het een tikkeltje moeilijker wordt.Maar al met al is het al prettig dat je steun hebt.
Ik dacht dat de medewerkers altijd nederlands waren.Maar het zijn over het algemeen nederlands sprekende Indonesiers met vaak een aantal druppels nederlands bloed in hun aderen.Ze bemiddelen alleen,geven geen geld of leningen.Over het algemeen zijn ze ook tameijk gehard en niet echt heel hartelijk in de omgang.Ze moeten dan ook echt zware gevallen bijstaan heb ik begrepen.Tja dan moet je wel hard zijn.Ik dacht dat ik gehard was maar tegenover hun ben ik een watje..