School.

Wij hebben erg zitten dubben,hoe we dat nou moesten aanpakken, het uitkiezen van scholen voor de kids.Nou zijn de leeftijden van onze kinderen erg verschillend.
Ik heb twee pubers,een jongen en een meisje(dertien en twaalf jaar oud).En dan nog twee blagen van prinsesjes van respectievelijk bijna acht en zes jaar oud.

We zijn natuurlijk eerst in nederland alle informatie gaan verzamelen die maar voorradig was.
Ter plekke hier in RI aangekomen hebben we een aantal scholen bezocht.

Met name internationale scholen en nationale-plusscholen.Het Engels van onze kinderen was niet zo super,alleen onze oudste  had in Nederland twee-talig vwo gevolgd.Hij was de enige van de vier die goed Engels sprak.
Het maleis van alle vier was ook niet om over naar huis te schrijven..

De keuze viel uiteindelijk op een cristelijk-protestantse school in Bogor.
Deze school had zelfs Engelse les!Ook waren ze enorm behulpzaam met bijlessen en verdere begeleiding van onze vier.Het niveau was in mijn ogen ook goed,ze waren in ieder geval  verder dan in Nederland.

Het was  niet zo elitair als de internationale school.Ook vond ik de persoonlijke benadering erg fijn en de kinderen spreken nu steeds beter Maleis alsmede Engels.Ze krijgen zelfs Chinese les en Bhasa Sunda.We zitten tenslotte in West-Java.

Indonesische scheldwoorden leer ik nu ook in een rap tempo..Het is alleen wel stukken onschuldiger als de scheldkannonades op de Nederlandse speelplaatsen.

Ze voelen zich erg thuis.En dat pas  na een paar weken school. Het is toch een hele geruststelling.

Als moeder zijnde heb je snel last van een schuldgevoel,en als ze na een dag school met twinkelende ogen aan het avondeten vertellen over hun schooldag,veert je moederhart gelijk omhoog!.

Ik denk dat we een goede keuze hebben gemaakt.

Op deze manier staan ze toch dichter bij de mensen van hier en leren over de plaats waar ze nu wonen.
Ik weet niet zeker of dat ook het geval zou zijn geweest op een internationale school.