Het is zo spannend...Eindelijk kunnen we aftellen.
Over een paar dgen,5 om precies te zijn,vertrekken we met ons zessen.
Weliswaar gaan we niet voor de 1e keer naar Indo-land,zo noemt mijn oudste zoon Indonesie,maar deze keer leunen we niet zoveel op andere mensen die ons willen"helpen".Dat helpen heeft in het verleden nogal es fout uitgepakt.
We zijn door schade en schande wijs geworden,dat niet elke helpende hand goedbedoeld is....
Maar goed,wij doorgewinterde Indonesie-reizigers gaan er wonen,om onze eigen droom,ons eigen resort,uit te breiden.
Echt,echt.De meeste mensen snappen niet dat wij met 4 kindjes dit allemaal gaan doen.Stapelgek zijn we,volgens hun dan.
Wij passen in geen cliche hokje,dat schept jalouzie,onbegrip en zo-ve-eel geroddel..Zou dat alleen in dit kneuterig limbo stadje zijn?
We zijn al een tijdje aan de weg aan het timmeren,nu gaan we goed voorbereid,weer op avontuur.Onze kids vinden het net zo leuk als ons.
Ze zijn al vaker mee op reis geweest naar het Verre Oosten.Al net zo avontuurlijk als hun ouders..
Wat een geluk met zo'n positieve lieverds te kunnen gaan!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten