de kermis..

Kermis is altijd ouderwets vermaak.Blik gooien,eendjes vangen...Zo leuk.
Alleen dat vind onze jeugd,vrij saai.Met weemoed kijk ik naar de carousel die ook links blijft liggen...

Zij zijn meer van het snelle en hoge.Andere jeugd ook dat zie je aan de lange rijen voor de kassa.Het muizentheater stond jammerlijk alleen zonder rij.

Hoe enger hoe leuker.Helaas is mamma vaak de klos.Ik ben redelijk misselijk uit de octopus gestapt(lees..gekropen)Ook de rups vond ik écht sneller dan vroeger gaan,ik ben  net iets langer in mijn karretje blijven zitten na afloop van de (dollemans)rit.Net zo lang tot niet alles meer rondraaide..Ach ja..

Nee..vandaag was het pieken dag,ik vind het afzetdag,maar goed..je betaald overal een euro voor,denkend dat je goedkoop uit bent,maar de atracties duren wél een stuk korter.

Gelukkig hebben onze grieten dat niet in de gaten.Zij genieten gelukkig nog ouderwets..

de veroveraar.

Onze hond is erg apart.Hij is de enigste die zo enorm met ons gezin verweven is geweest.Andere voorgangers hebben nooit dat speciale plekje kunnen veroveren als wat hij heeft gedaan.

Zelfs de kinderen zijn he-le-maal weg van hem.Zo klein als ie is,drukt hij echt zijn stempel op ons gezin.
Zo raar dat een simpel beest zo;n humor en vrolijkheid kan veroorzaken.

Net als nu ligt ie gewoon op de uitkijk,Winnetou imiterend.Je ziet hem denken ;"wanneer komen de meiden nou thuis?"
Zijn grote vriend is ziek in bed,maar die kan rekenen op zijn gesnurk als hij naar beneden  komt.Zijn plekje is bij mijn zoon op de bank en o wee diegene die hem daar weg probeert te halen!

Ik denk dat huisdieren een enorm positieve invloed hebben op autistische kinderen.Ik zie de  glimlach al verschijnen als mijn zoon een kwispel en een lik over zijn neus krijgt van onze kleine veroveraar..

En dat is best een zeldzaamheid,die spontane glimlach..