Van de week zag ik bij "zomergasten"een interview met Step Vaessen.
Van orgine Limburgse en een journaliste die al 14 jaar in Jakarta woont .Ik vond het zo'n sterke vrouw..Wat ze allemaal durft en meegemaakt heeft..En ja ik ben ook een zuiderling dus dan komt toch het chauvinisme om de hoek kijken.....
Ook zat ik vaak mee te knikken bij haar beschrijvingen van Indonesie.Hoe de mensen zijn, vooral Javanen.Vooroordelen die hier in Nederland zijn over Indonesië.Haar beschrijving dat het een land is waar alles mogelijk is.De tegenstrijdigheden,alles wat het hele Indonesië zo boeiend maakt .Ik waarschuwde haar zelfs hardop(schrok van mijn eigen hardopgepraat..)
"Step kijk uit wat je zegt anders kom je straks Indonesie niet meer in."
Dit nav haar kritiek op de president.
Nou,ik hoorde soms mijn eigen opvattingen uit haar mond!Die dingen die ze vertelde waren bijna regelrecht uitspraken van mij,tenminste,zo léék het voor mijn gevoel dan.Ik was helemaal opgewonden van dit boeiende gesprek.Maar,ja wie ben ik om mezelf te vergelijken met zo iemand.
Mijn enige toehoorders als ik van leer trek over het een of ander,zijn kinderen die me onderbreken omdat een snoepje nú belangerijker is als mijn tirade.
Of een man die stiekem in slaap valt ,als ik even opzij kijk ,midden in een vurig betoog.De hond...Tja die slaapt op zijn rug vier poten omhoog knorrend als een varkentje,hoort hélemáál niks van mijn toespraken.
Ach ja....Ze is een gevierde reporter en ik ben maar gewoon ik..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten