my girl

Vandaag is mijn meisje jarig.Ze ligt nu al lekker te slapen,dromend van haar kadootjes(die ze nog krijgt)........

Na acht jaar is het best moeilijk om nog iets origineels te verzinnen voor zo'n grietje.Maar ze is het erover eens dat je ook iets aan een kado moet hebben.Zo verstandig als ze is.

Vol begrip wacht ze nu haar tijd af.En die gaan we haar geven natuurlijk.

De tijd van haar leven.want je wordt maar 1x acht jaar in je hele bestaan.

paardjes en gitaartjes

Soms maken we wel eens gebruik van de grootste luchtvervuilers aller tijden.
Ja, ook wij zijn niet perfect.  Maar die angkots, waar ik het over heb, zijn wel verrekte handig soms.
Het kost geen drol en als je een beetje doorhebt welk nummertje je moet pakken kom je best een eind.

Vaak krijg je nog een gratis sight-seeing door de stad. omdat deze premium (benzine) vreters een langere route rijden om zo hun busje beter gevuld te krijgen.De chauffeurs moeten volgens mij wél supergoede oren hebben want als er vrouwtjes achterin zitten en die roepen;"mingir"(stoppen) met een super zacht stemmetje,horen ze dat áltijd!

Soms lijkt het wel of ze wedstrijdje doen met de paardjes.Die vanaf de kebong Raya de benen onder hun lijf draven onderwijl een karretje volgeladen met mensen achter zich aanslepend.

Veel paardjes hebben belletjes aan hun hoofdstel die vrolijk rinkelen als ze voorbij komen.Nou ben ik een enorme paardeliefhebber en ik vind dat de beestjes maar magere scharminkels zijn.Echt vel over been. Sommigen hebben zelfs wondjes op hun benen.
Hier in Indonesië hebben ze sowieso iets andere opvattingen over dierenliefde,maar desondanks zag ik wel een jongeman een klein poesje van de weg plukken vlak voordat ze geschept werd door een van die groene angkots.Dat is dan ook wel weer lief.

Vaak als je in zo'n angkot zit springt er wel eens een duo in met gitaartjes.Die geven je dan een gratis concert waarna je geacht wordt hun lege conserveblikjes te vullen met centjes.Als je geluk hebt kunnen de jongelingen een beetje zingen.Zo niet geef je supergauw een paar rupiahs om  maar zo snel mogelijk te zorgen dat ze op zoek gaan naar andere slachtoffers. Soms is het wel aandoenlijk en doen ze zo hun best ondanks dat je er niet om gevraagd hebt.

geen dennegeur

Hier geen witte vlokjes buiten..
Geen ijspegel te bekennen.
Wel is het hier regentijd heb ik me laten vertellen.Maar ik was er al achter gekomen.
Ook vertelde diegene dat er bijna geen verschil inzit.Droge of natte tijd..udjang trus..


Je gaat toch op zoek naar een beetje kerstsfeer en
met weemoed denk je dan toch aan de koude maar gezellig verlichte winkelstraten van Nederland.
Oliebolletjes,appel-beignets...

Hier kun je wel kerstbomen kopen maar je ruikt geen dennegeur.
Natuurlijk is alles kunst.Een palmboom is wel echt maar dat is het nou nét niet..
Om daar nou een piek op te zetten..
Wel zijn er pisang gorengkjes.
Goed alternatief voor die oliebollen en appelbeignets..

huilende vrouw

Regen,regen daalt nu neer

waarom zoveel nu weer?

Donder,bliksem hard en fel

Ja, ja ik hoor je wel!

Elementen losgeslagen

hier zal toch geen hond

om vragen?

Regenstad dat is het hier
klagen helpt geen zier

Bogor,Bogor wat doe je nou?
je lijkt wel een huilende vrouw

Droog die tranen nu maar zoet
Daar is de zon die je begroet

Verspreid wolken, ga heen
en hou nu op met dat geween

kaasgevoel

Het is niet altijd makkelijk om superflexibel te blijven.Je merkt dat als je Nederland gewend bent,je je soms enorm kan gaan irriteren aan veel dingen die anders gaan.

Het lijkt net of alles zo langzaam op gang komt.Ook gaat het contact leggen met andere mensen vrij moeizaam door het enorme cultuurverschil en dat schept soms eenzaamheid.

De container,meubels,wachmachine,lekkage,airco stuk,zwarte mieren van 3 cm groot en ga zo maar door.Kunnen ineens grote struikelblokken worden....

Dewaslijst tot nu toe:

Wasmachine wordt bestelt,niet afgeleverd ivm slecht weer waarschijnlijk lukte het niet door de regen en waren de boten op....

Container is al weken in de mallemolen van de bureaucratie alhier.Jantje Pietje ieder wil een graantje meepikken..

Bankstel blijkt stiksels los te laten.Moet terug. Geen bank dus.

Eettafel laat de verf al vallen na 1 week.Ook terug.

Gevechten met zwarte mieren die de keukenkastjes willen bezetten.

Lekkage in de hoek van een slaapkamer.

De airco stuk van de meisjes hun kamer.
Uitgelachen worden door snotjongens omdat ik zo raar praatte(nederlands)

En tot slot had ik ineens de klink van de keukendeur in mijn hand die spontaan afbrak!

<<Zucht>>

Het wil gewoon niet lukken lijkt het wel,soms zak je dan even weg in een onredelijk "ik wil kaas gevoel."

Alles lijkt zoveel beter in het klompenland dat je af en toe vergeet dat je ook moet doorzetten.

Flink zijn is soms enorm vermoeiend en je aanpassen al helemaal.

Zou dit een dip zijn?

Wel heb ik tijdens het ophangen van mijn was in de vroege morgen een prachtige koningsblauwe vogel gezien en twee kleine kolibri's.Ze zaten vlakbij zodat ik ze goed kon bekijken.

Dat maakt mijn kaasgevoel weer een beetje tropischer...

viezigheid

Helemaal gelopen hebben we vandaag..Een wandeling naar de Botanische tuinen.Zeker een uur van ons huis uit.Maar te voet zie je veel meer en beleef je het anders dan in de auto.Alleen nog een rugzakje en we konden zo doorgaan voor échte backpackers.

Ik snap niet dat mensen zo'n rotzooi maken.ik bedoel rond en om die prachtige tuinen,ze gooien alles wat maar weg kan gewoon zo neer.Het ergste vind ik dat ze er zelf dan ook gewoon tussen leven.In die viezigheid.

Banaantjes en loempiaatjes worden verkocht je kunt allerlei lekkernijen krijgen.Maar draai jeje dan om  dan zie je een enorm vuilnis depot zomaar langs de eetkraampjes.Ik kom al lang in Indonesië en ik ben er heus wel aan gewend.Maar ik snap het gewoon niet.
Hoe in de steden,dus ook in Bogor,mensen zo in hun eigen vuilnis kunnen leven.Je kunt de regering niet van álles de schuld geven,beetje plastic opruimen kan toch wel?Het zijn geen bananenbladeren meer net als vroeger.

In de kampong op de Molukken,waar wij een tijdje gewoond hebben voordat de kinderen er waren,was het toch stukken schoner.Zou die troep alleen een stads probleem zijn?Nou ja,ik weet alleen dat ik het soms erg jammer vind om te zien.Het kan zoveel anders,maar die vriendelijkheid die je dan weer tegenkomt maakt veel goed. Dat vind ik dan ook wel weer.

Als je in de stromende regen huiswaarts loopt en je krijgt van elke schuilende Sundanees een bemoedigende blik met een duimpje opgestoken, gericht naar jou.Bezorgde opmerkingen dat het toch wel erg hard regent en dat we wel mogen schuilen bij omaatje onder het afdakje van haar winkeltje,
dan kun je niet lang stilstaan bij die ergenissen over het afval dumpen.

Je kunt je alleen verwonderen over de immense vriendelijkheid die er uitgestraald wordt.
Viezigheid of niet.